Το μυστικό σου..

Ήξερες τι θα πει παιχνίδι, κι όμως δεν μου το πες
ήταν δικό σου μυστικό, δεν ήθελες σε μένα να το δείξεις
Και τι να μου λεγες, πού ήξερα εγώ τι ήταν γέλιο
πού ήξερα τι ήταν ο ήρεμος ύπνος
Ξυπνούσα κάθε βράδυ και σε έψαχνα, φοβόμουν
μα κι όταν έβλεπα ότι ήσουν δίπλα μου και σε ρωτούσα
πάλι κρατούσες μυστικό το παιδικό μου όνειρο
το εφηβικό μου σκίρτημα
Μεγάλωσα, μα δεν ξέρω ακόμη που θα βρω απαντήσεις
μες στα βιβλία δεν υπάρχουν πια παραμύθια με κορδέλες
Ο κόσμος έγινε σκληρός, κι εγώ ακόμη ψάχνω το παλιό μου το παιχνίδι
και με γελάνε με ειρωνεύονται, μα εγώ τους συγχωρώ
δεν ξέρουν τι είναι φόβος, δεν ξέρουν
Και πάνω στο κεφάλι μου πατούν, και από τα χέρια μου κρέμονται
Κι αυτοί ανεβαίνουν μα εγώ μένω πίσω, γιατί; Γιατί;
Τι παραπάνω έχουν οι άλλοι από μένα
ίσως να ήμουνα κακό παιδί
να μην μου άξιζε τέτοιο μεγάλο δώρο
Έπαιξα με τα χώματα μα δεν έμαθα τι θα πει παιχνίδι
Τι κι αν ο κόσμος προχωρούσε εγώ έμεινα εκεί
τι κι αν εσύ είχες πάψει πίσω να κοιτάς
στην παλιά παιδική χαρά με χώματα στο κόκκινο φουστάνι
έμεινα εκεί με τα γρατζουνισμένα γόνατα
να σε κοιτώ και να μου λες συγνώμη που το είχες ξεχάσει
μα δεν πειράζει εγώ σε συγχωρώ, κι ας μην έμαθα ποτέ τι είναι παιχνίδι
άλλωστε είναι πολλά εκείνα που δεν ξέρω
Ο κόσμος έγινε σκληρός πρέπει κι εγώ να σκληρύνω την καρδιά μου
πρέπει το χώμα να πετάξω από τα χέρια μου και να χαθώ
δεν τους μπορώ να ξέρουν, πονάω
δεν τους μπορώ να ζω στον ίσκιο τους
είμαι κι εγώ παιδί, μα κι αν φωνάζω η φωνή δεν φτάνει στα αυτιά τους
κουρνιάζω μες στο παιδικό σεντόνι και κοιμάμαι
μόνο αυτό μου έχει μείνει από τότε
κι η ανάμνηση σου να με νανουρίζεις
Τι έχει αλλάξει από τότε; Γιατί;
είμαι κι εγώ παιδί και σου φωνάζω
μα τώρα πια στο χέρι σου είναι η φωνή μου να φτάσει στα αυτιά σου..
WeirdP.