Η κοινωνία που αποτελείται από επαναστάτες νέους , που το πρωί βρίζουν και απειλούν ότι θα εγκαταλείψουν την χώρα μας λόγω του προβλήματος της ανεργίας , και το βράδυ πίνουν ποτά στα γνωστά στέκια της πόλης . ;Iσως βέβαια αυτό να εκφράζει ένα είδος επανάστασης . Μια επανάσταση κόντρα στις δυνάμεις που θέλουν τον νέο απελπισμένο , άπρακτο και λίγο . Έχει σκεφτεί ποτέ κάποιος απ' αυτούς όμως , πως με αυτή τους την συμπεριφορά γίνονται όντως λίγοι ; 
Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από την αρχή . Οι περισσότεροι από τους σημερινούς 25άρηδες , είναι από εκείνα τα παιδιά , που κατά την παιδική τους ηλικία , είχαν αν όχι τα πάντα , πλέονα των αναγκαίων . Δηλαδή , είχαν ζήσει <<στο πετσί τους>> , όπως λέμε , τον υπερκαταναλωτισμό . Αρχίζοντας από τα είδη πρώτης ανάγκης , και καταλήγοντας σε τελείως άχρηστα πράγματα . Δεν είναι όμως το φταίξιμο δικό τους . Εκείνοι που πραγματικά ευθύνονται είναι οι γονείς τους , οι οποίοι , όντες παιδιά της ακριβώς αντίθετης κοινωνίας , που ακόμα και τα απαραίτητα ήταν δυσεύρετα , με τον φόβο μήπως στερήσουν τίποτα από τα παιδιά τους , τους παρείχαν όλο και περισσότερα με αποτέλεσμα , αντί να είναι πλήρεις , να θέλουν κι άλλα . Κι έτσι τα χρόνια πέρασαν , και βρίσκονται σήμερα εδώ στην Ελλάδα της τρόικας και του μνημονίου . Μη έχοντας χρήματα , αλλά επίσης , μη μπορώντας να καλύψουν τις αμέτρητες ανάγκες , που δημιουργήθηκαν με την πάροδο του χρόνου . Με λίγα λόγια , οι βολεμένοι ξεβολεύτηκαν απροειδοποίητα , και έσφιξαν το ζωνάρι τους απότομα , όπως λέει κι ο λαός , προκαλώντας ασφυξία μέχρι και στον ίδιο τους τον εαυτό .
Όμως όπως έχω διαπιστώσει , δεν βλέπω κάποια μαζική αλλαγή . Κι αυτό πραγματικά με προβληματίζει . Μπορώ να καταλάβω τη δυσκολία να ξεσυνηθίσει κανείς από άνετη ζωή , όμως , δεν μπορώ να καταλάβω , γιατί δεν μετατρέπουν τον εγωισμό που τους κατακλύζει , σε ζήλο για να δημιουργήσουν μια νέα κοινωνία ανεξάρτητη από τις μεγάλες δυνάμεις , και ικανή να αντεπεξέλθει σε όποια δυσκολία συναντήσει .
Αυτούς τους νέους λοιπόν θέλω να τους βλέπω στα έδρανα και στις πλατείες , να διεκδικούν τα δικαιώματά τους . Από αυτούς θέλω να παραδειγματίζομαι και να εμπνέομαι . Να νιώθω υπόχρεη που παλεύουν για το δικό μου μέλλον . Γι αυτούς τους νέους θέλω να γράφω.......... Να κάνω νόμους τα συνθήματα τους........και εικονίσματα τις μάχες τους.....Αυτή είναι η κοινωνία στην οποία θέλω να ζω.......δίπλα σε ανθρώπους που ξέρουν τί θα πεί επανάσταση και δίνουν νόημα σε καθετί που την εκφράζει......... Παναγιώτα Κ.
