Άνθρωποι νεκροί

 Παντού ψευτιά και κοροϊδία . Ειλικρίνεια πουθενά . Ούτε κάν στο βλέμμα του άλλου , καθώς μας βλέπει να χανόμαστε μέσα σε έναν χάρτινο κόσμο , φτιαγμένο από σκισμένες σελίδες ημερολογίων . Ούτε τότε που η ψυχή καλείται να δώσει τη δική της μάχη με το σκοτάδι , για να βρεί τη γαλήνη της μέσα σε λίγα μόλις λόγια . Σκέψεις τρελές , αδιανόητοι συνδυασμοί λέξεων που οδηγούν σε άγνωστα συμπεράσματα .
  Δεν ξέρω τι μπορεί να εννοεί κάποιος όταν λέει πως  βρήκε το νόημα της ζωής , γιατί , δεν ξέρω καν πιό είναι το νόημα της ζωής , ούτε είμαι σε θέση να το αναζητήσω αυτή την περίοδο . Η καλοκαιρινή αύρα , παρά την ξεκούραση που μου αποπνέει , με κάνει να νοσταλγώ πρόσωπα και καταστάσεις . Πρόσωπα και καταστάσεις που μου έδιναν το κουράγιο να συνεχίσω να ζώ μέσα από τη συγγραφή , και να αποτυπώνω τα συναισθήματα μου, με έναν ιδιαίτερο τρόπο , που μόνο λίγοι μπορούν να καταλάβουν . Και δεν είμαι σίγουρη , αν είμαι και εγώ μέσα σε αυτούς τους λίγους . Γιατί πολλές φορές , λέμε και πράττουμε , χωρίς να έχουμε πλήρη επίγνωση του τι κάνουμε . Απλά το κάνουμε , και παίρνουμε ζωή από αυτό . Είτε ανήκει στην πραγματικότητα μας , είτε όχι . Είναι απλά η αλήθεια μας . Η αλήθεια μας ,  που ο άλλος καλείται να γνωρίσει διαβάζοντας και μελετώντας εμάς τους ίδιους . Μελετώντας , το τί πιστεύουμε εμείς πως αποτελεί το νόημα , και όχι ποιό είναι το νόημα . Είναι αστείο , το πόσο εύκολα ξεγελιόμαστε από δικές μας αυταπάτες , και δημιουργούμε κόσμους από τραπουλόχαρτα . Όταν ακόμα και οι άνθρωποι , που εμπιστευόμαστε πιό πολύ , κι από τον ίδιο μας τον εαυτό , κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους , και μας γεμίζουν με ψεύτικες ελπίδες , είναι οδυνηρό να συνειδητοποιούμε , πως είμαστε μόνοι μέσα στο χάος . Στο χάος που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε . Ασυναίσθητα έστω . Γεμίζοντας το μυαλό μας , ασπρόμαυρες εικόνες και πάγια συναισθήματα , στάσιμα , λιμνάζοντα . Η γέννεση και η πτώση απ' τον παράδεισο μας , μας τρομάζουν , και μας κάνουν να νιώθουμε μικροί και ασήμαντοι . Τα όνειρα , τα οράματα , τα θαύματα ακόμα , είναι πέρα από τις δυνάμεις μας , δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε , ούτε όμως και να τα καταλάβουμε . 
 Αυτό το τόσο απλό και συνάμα πολύπλοκο γεγονός που ονομάζεται ζωή , προσπαθώντας να το αποκρυπτογραφήσουμε , το περιπλέκουμε ακόμη περισσότερο . Και τί μας μένει ; Αυτή η γλυκιά ανακούφιση πως , ότι και να γίνει , πάντα θα υπάρχει κάτι νέο να γνωρίσουμε . Είτε είναι μυρωδιά , είτε είναι γεύση , είτε είναι άκουσμα , είτε είναι γνώση . Γιαυτό η ψυχή , έχει την ανάγκη , συνεχώς να γεμίζει . Άσχετα με το τί θεωρούμε εμείς αρκετό . Η ψυχή πάντα θα διψά...και πάντα θα τρέφεται από την ίδια πηγή , εμάς , κι αν εμείς οι ίδιοι πάψουμε να τρέφουμε την ψυχή μας , τότε κι εκείνη θα μας εγκαταλείψει , και θα είμαστε άνθρωποι χωρίς ουσία , χωρίς σκοπό . Άνθρωποι νεκροί .
WeirdP.