Έρως...

Η ζωή δεν είναι μόνο πολιτική και ιδεολογία. Έρχεται μια στιγμή στη ζωή του ανθρώπου που η ίδια του η ψυχή τον αναγκάζει να τα βλέπει όλα "ανάποδα", μια στιγμή χωρισμένη σε μικρότερες αλλά πάντα με κοινό άξονα, τον έρωτα . Δεν γράφω συχνά για τον έρωτα γιατί πραγματικά δεν μπορώ να του δώσω καλύτερο και ουσιαστικότερο ορισμό από το

“Έρως ανίκατε μάχαν…” του Σοφοκλή.  Παντού μπορούμε να χωρέσουμε την φιλοσοφία, όμως την αγάπη δεν μπορούμε να την χωρέσουμε πουθενά. Είναι αίσθημα, είναι αέρας, είναι ζωή. Δίνει και παίρνει μέσα στο πέρασμα των αιώνων και στερεί απ' τους ανθρώπους το νου και την καρδιά τους. 

Ύμνος της φύσης και του κόσμου ολόκληρου. Δίχως σύνορα, δίχως συρματοπλέγματα, δίχως στρατιώτες. Και τί θαρρείς πως είναι ο άνθρωπος; Αέρας κι αυτός. Καταδικασμένος να περιπλανιέται στον κόσμο των ιδεών με τη δυνατότητα να αγγίξει μόνο ένα μικρό κομματάκι τους . Κι αυτό το μικρό κομματάκι λέγεται έρωτας, λέγεται αγάπη. Λέγεται ελπίδα για ζωή...