Περί ωμής αλληγορίας

Η ευθύτητα άλλες φορές μπορεί να ταυτιστεί με την ειλικρίνεια και άλλοτε με την ωμότητα. Το τι όμως σημαίνει ακριβώς το καθένα από αυτά εξαρτάται από το πρόσωπο ή πιο απλά το μυαλό που το εξετάζει γιατί η σημερινή μάζα που ονομάζεται κοινωνία αποτελείται από ένα μυαλό όπου κι αυτό πολλές φορές εκλείπει. Κοιτάζω γύρω κι απογοητεύομαι για μια ακόμη φορά. Και είναι μεγάλη αποτυχία μια χώρα να απογοητεύει συνεχώς τους αυριανούς ακαδημαϊκούς τους πολίτες, αν εκείνοι δεν προλάβουν να μετοικήσουν προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Προσωπικά θα ήθελα στο μέλλον να δουλέψω στο εξωτερικό, όχι όμως επειδή αναγκάστηκα να το κάνω, αλλά επειδή ήταν επιλογή ΜΟΥ, μετανάστης με μετανάστη διαφέρουν, άλλο αν εμείς τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Και μιας και μίλησα περί μεταναστεύσεως, ας δούμε και τη σκοτεινή πλευρά της, αυτή που ονομάζεται προσφυγιά. Με πιάνει ρίγος και ανατριχίλα στο άκουσμα και στην ανάγνωση διηγήσεων για τη Μικρασιατική καταστροφή, για τον ξεριζωμό. Μια ιστορία βγαλμένη από τα "έγκατα" του Ελληνικού έθνους και χαραγμένη στη μνήμη των απογόνων και μη εκείνων που έπαιρναν στα χέρια την Παναγιά τους και έτρεχαν σαν αερικά να πάρουν μια θέση στο πλοίο κοιτώντας ίσως για τελευταία την πατρίδα τους με μια φούχτα χώμα στα στήθια τους και την ελπίδα ότι μια μέρα θα γύριζαν πίσω για να σκουπίσουν την καπνιά πρώτα απ' τα σπίτια τους κι έπειτα απ' την καρδιά τους. Εκείνοι ήταν πρόσφυγες, κι η προσφυγιά στοιχειώνει και ριζώνει τόσο βαθιά και τόσο βίαια στη ψυχή που αφήνει ανεξίτηλα σημάδια.
Μα όταν σου στερούν τα δικαιώματά και το ψωμί σου είναι σαν να σε διώχνουν δυο φορές απ' την πατρίδα σου, και αν δεν είναι τα εδάφη της που καίγονται αλλά τα όνειρα και οι ελπίδες για το αύριο που κι αυτό μας στοιχειώνει και μας σπρώχνει στη μετανάστευση. Ας γυρίσουμε όμως κι ας κοιτάξουμε στα μάτια τα παιδιά μας και τους μετανάστες-τους ξένους της χώρα μας. Είμαι σίγουρη ότι θα βρούμε την ίδια απελπισία και το ίδιο κενό στο βλέμμα τους. Κι αυτό γιατί και στις δύο περιπτώσεις κάποιος άλλος αποφάσισε για το μέλλον τους και τους στέρησε τη χαρά και την τιμή να εργαστούν για την πατρίδα τους, να ζουν στα εδάφη της και να μην καταλογίζονται ως ξένοι.. Γιατί πονάει να είσαι ξένος, πονάει πολύ...
WeirdP.