Βροχή..

Για κοίτα τη βροχή που πέφτει στο παράθυρο

οι στάλες της αργά χαϊδεύουν το περβάζι 

δυο μάτια που ελπίζουν σ' ένα άλλο αύριο

κοιτάζοντας τη στέγη τους αργά να στάζει 

Εικόνες γκρίζες μιας ζωής αλλοπαρμένης 

μες στις σελίδες της δικής μας ιστορίας 

μιλούν για πόθους μας κρυφούς μακριά χαμένους

για ένα κομμάτι μιας νεκρής ελευθερίας 

Χιλιάδες ήχοι πλημμυρίζουν το μυαλό μου 

μα η βροχή μέσα μου ποτέ δε σταματάει 

με βασανίζει μ' αρρωσταίνει με σκοτώνει 

σαν η ψυχή μου απάνω της αργά σκιρτάει

Για κοίτα τη βροχή που πέφτει στο παράθυρο 

κι αφήνει στο δωμάτιο παγωμένους τοίχους 

έλα δυο λόγια να μου πεις να με ζεστάνεις

έλα για να μου ψιθυρίσεις λίγους στοίχους..