Αν μου ζητούσαν να σκιαγραφήσω τον εαυτό μου με φόντο ένα πεντάγραμμο , οι σελίδες του θα γέμιζαν , και δεν θα μπορούσε κανείς να βγάλει συμπέρασμα για το τι γράφει . Όλα μπερδεμένα , όλα ανακατεμένα , όπως κι εγώ . Δεν τολμώ να παίξω τις συγκεκριμένες μελωδίες . Αφήνω τους άλλους να δούν και να ανακαλύψουν ποιά πραγματικά είμαι πατώντας ένα ένα τα πλήκτρα του πιάνου .
Πίσω από κάθε στοίχο κρύβονται λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ και πίσω από κάθε μελωδία κρύβεται και μια ιστορία αγάπης . Ο καθένας προσπαθεί να δώσει μιά δική του ερμηνεία για τα πράγματα , ακόμα και για την αγάπη . Ποιός όμως γνωρίζει τί είναι σωστό και τι λάθος όσον αφορά τα συναισθήματα και ιδιαίτερα αυτό της αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων ; Πίστευα πως δεν θα χρειαζόταν ποτέ να κάνω μια ερώτηση σαν κι αυτή , κι όμως βρίσκομαι εδώ τώρα και ρωτώ : Ποιος έχει λόγο στην αγάπη ; Ποιος αποφασίζει για το καθετί που συμβαίνει μέσα μας χωρίς να μας ρωτήσει , και τι είναι αυτό που ακόμα κι αν θέλουμε να αποφύγουμε κάτι αυτό μας έλκει πάνω του και μας κάνει να το αγαπάμε με όλη μας την καρδιά ;
Δεν ψάχνω να βρώ απαντήσεις , απλά θέτω ερωτήματα . Κι αυτό γιατί θέλω να ξέρω ότι προσπάθησα . Ότι πάλεψα για να βρω τον ρυθμό και τη μελωδία που μου ταιριάζει . Δεν τον έχω βρεί ακόμα , ούτε πιστεύω ότι θα τον βρώ σύντομα . Προς το παρόν , κάνω μόνο ερωτήσεις .
Όταν βρώ τις δικές μου νότες , δεν θα χρειάζεται πιά να ρωτάω τους άλλους . Οι άλλοι είναι αυτοί που θα ρωτούν , μόνο που εγώ τότε θα πατάω ελεύθερα το Play χωρίς να φοβάμαι πλέον για τις επιλογές μου .
WeirdP.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου