Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Ήχοι Λόγια Σκέψεις....

 Ήχοι , ήχοι , παντού ήχοι . Μουσικές δυνατές , ήρεμες  . Ότι ήχο μπορεί να συλλάβει το ανθρώπινο αυτί . Άλλοτε τους συνοδεύουν στίχοι άλλοτε όχι . Όμως όλοι έχουν αυτό το κάτι που χτυπά ανελέητα τις ευαισθησίες μου και με αφήνουν να βγάλω προς τα έξω ένα βουβό ξέσπασμα .
 Λόγια λόγια , παντού λόγια . Σκληρά , τρυφερά , ψυχρά . Γραμμένα και άγραφα . Αόρατοι κανόνες μέσα στο παιχνίδι που λέγεται ζωή . Αόρατα αερόστατα που φτάνουν ψηλά στον ουρανό με μια και μόνη ευχή .
 Σκέψεις σκέψεις , παντού σκέψεις . Σκέψεις χαράς σκέψεις αγωνίας . Τι να πεί κανείς για τις σκέψεις ; Ποιός δεν έχει πονέσει σκεπτόμενος ; Ποιός δεν έχει χαθεί ποτέ στις σκέψεις του ;
Πόσο μας πονούν και μας χαροποιούν τέτοια μικρά καθημερινά πράγματα...;;;
Κι όμως εμείς επιμένουμε και κάνουμε το παν για να βρούμε αυτό που ψάχνουμε . Και τι μπορεί να ψάχνει κανείς ;
Μπογιές να πασαλείψει σε έναν καμβά ψάχνει ένας ζωγράφος..... Ένα μολύβι κι ένα χαρτί ψάχνει ο συγγραφέας..... Μιά αγκαλιά ψάχνει ο ερωτευμένος.... Μια ελπίδα ψάνει να βρεί ο απελπισμένος.... Όμως όλοι καταβάθως αυτό που αναζητούν είναι το πραγματικό νόημα της ζωής... Αυτό που αποπειράθηκαν πολλοί να το ερμηνεύσουν όμως κανείς δεν κατάφερε να εξηγήσει τι πραγματικά είναι...Ίσως αυτό το μυστικό της ζωής πρέπει να παραμείνει μυστικό . Ίσως είναι διαφορετικό για κάθε άνθρωπο . Ποιός ξέρει ; Μπορεί να το γνωρίζουμε ήδη... Μπορεί όμως να μην το μάθουμε ποτέ.... Τόσες υποθέσεις μέσα σε ένα κείμενο... Τόσα κείμενα βγαλμένα μέσα από μιά υπόθεση..Στη μέση ο άνθρωπος.... Εσύ εγώ εμείς.... Και ύστερα το χάος..WeirdP.

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

All I want for Christmas is You

Ένα αγαπημένο από όλους τραγούδι από την εξαιρετική φωνή της Mariah Carey . Αφιερωμένο σε όλους σας και στο καθένα σας ξεχωριστά . Σας εύχομαι να αποκτήσετε ότι επιθυμείτε ..... Τα υπόλοιπα αφήστε τα πάνω μου !!!!!Φιλιά!!!!!
WeirdP.

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Σε ΜιΑ ΕλΛάΔα ΤοΥ ΣήΜεΡα


Σε αυτό μου το κείμενο θα ήθελα να εκφράσω μια μικρή μου απορία . Τι είδους προσόντα πρέπει να έχει ένα σχολείο για να δικαιούται να πάρει από το κράτος κονδύλι για θέρμανση ; Ίσως τα σχολεία της Β.Ελλάδος δεν είναι άξια των τιμών και συνεπώς δεν δικαιούται την επιδότηση . Αντίθετα αρκετά σχολεία της υπόλοιπης Ελλάδας έχουν πάρει ήδη την επιδότηση και η θέρμανση λειτουργεί κανονικά . Αν μου επιτρέπετε , θέλω να υπενθυμίσω τις τεραστίων διαστάσεων διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ των δύο αυτών περιοχών της Ελλάδος . Είναι προφανές πως μόνο με κλήρωση θα μπορούσε να παρθεί μια απόφαση τόσο απαράδεχτη και γελοία .   Ποιά είναι τα κριτήρια λοιπόν με τα οποία επιλέγουν ποιά από τα Ελληνόπουλα και όχι μόνο θα ζεσταθούν φέτος και ποιές είναι οι προοπτικές με τις οποίες περιμένουν αυτό το κράτος να αλλάξει πορεία ; Μάλλον προς το παρόν θα μείνουμε στην τρέχουσα κατάσταση διότι περιμένουμε να προοδεύσουμε και δίνουμε τη σκυτάλη σε ανίκανους ανθρώπους που προτείνουν να επανέλθει η ξυλόσομπα στα σχολεία και να φέρνουν κάθε μέρα τα παιδιά από ένα κούτσουρο . Ο <<Κύριος>> που το πρότεινε μπορεί να φανταστεί ένα παιδί να μελανιάζει από το κρύο και να λιποθυμά μέσα στη σχολική αίθουσα , μα δεν μπορεί να φανταστεί το υπουργείο του χωρίς ακριβό χαρτί τουαλέτας .
Ειρωνεία . Να μια λέξη που εκφράζει την παρούσα κατάσταση χωρίς πολλά λόγια . Οι προαναφερόμενοι λοιπόν ως κύριοι κάνουν το παν για να σκληραγωγήσουν τα παιδιά και μου θυμίζουν κάτι από ΄Β Παγκόσμιο Πόλεμο . Όπου η πείνα και η φτώχεια είχε σχεδόν τα ίδια ποσοστά με σήμερα . Εκεί που οι μαυραγορίτες είχαν ρουφήξει το μεδούλι των φτωχών ανθρώπων πουλώντας τα τρόφιμα σε αστρονομικές τιμές .
 Κάτι μου θυμίζει κάτι μου θυμίζει ...........Αααα , ναι !!!! Τις σημερινές τιμές , και τη σημερινή κατάσταση . Τόσες ομοιότητες.... Με μια μόνη διαφορά . Εκείνοι ονομάστηκαν δικτάτορες ενώ αυτοί ονομάζονται ευεργέτες . Τα συμπεράσματα δικά σας.....
WeirdP.

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Το πολυαναμενόμενο τέλος του κόσμου!!!!!!!!


Λέγονται πολλά για το τέλος του κόσμου και δεν κρύβω το γεγονός ότι με προβλημάτισαν αρκετά . Άρχισα να σκέφτομαι πόσο άδικο θα είναι να μην προλάβω να ζήσω τίποτα και πόσο μελαγχολικά είναι τα Χριστούγεννα όταν περιμένεις το <<τέλος>>. Τα περί συντέλειας και καταστροφής , δεν είναι η πρώτη φορά όμως που ακούγονται , ίσως ούτε και η τελευταία , στον κόσμο . Έχουν ακουστεί ξανά για την πρωτοχρονιά του 2000 . Όμως δεν θυμάμαι να έγινε τίποτα συνταρακτικό ή έστω αξιοσημείωτο . Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν απλά για να ειπωθούν . Το ερώτημα όμως είναι άλλο. Τι είναι αυτό που μας σπρώχνει στο να πιστεύουμε πως το τέλος πλησιάζει και πως καμιά ελπίδα δεν υπάρχει πια ; Ένα ημερολόγιο ή κάτι βαθύτερο ; Μέσα στη λέξη καταστροφή και συντέλεια μπορώ να διακρίνω σχεδόν καθαρά τη λέξη κιβωτός . Ίσως είναι αυτό που περιμένουμε . Μια <<κιβωτό>> που από το τέλος θα μας φέρει σε μια καινούργια αρχή όπου όλα θα είναι καλύτερα .
Άσχετα όμως με την αιτία , είναι σίγουρο ότι κι αυτή η προφητεία θα θαφτεί κάτω από άλλες προφητείες , ιδίων διαστάσεων και παρόμοιων αποτελεσμάτων . Και μιας μιλάμε για προφητείες , δεν θυμάμαι να προφήτευσε κανείς από αυτούς που βγαίνουν και μιλούν για καταστροφές , την φτώχεια και την δυστυχία που βιώνουμε καθημερινά , ούτε είπε ποτέ πως θα υποστούμε όλα όσα υφιστάμεθα τα τελευταία χρόνια . Κάνω λάθος ;
 Το τέλος βρίσκεται αλλού από όπου εμείς το ψάχνουμε , δεν είναι μια μαύρη τρύπα στο σύμπαν ούτε μια επίθεση από εξωγήινους . Είναι ότι δεν χωράει να γραφτεί σε ένα βιβλίο μα γίνεται κατανοητό με λίγες μόνο λέξεις . Και πιστέψτε με πως κάτι τέτοιο είναι που θα μας ξυπνήσει και θα στρέψουμε αλλού τη ματιά μας . Δεν είναι μια συντέλεια που θα μας δώσει την απάντηση , αλλά το λανθάνον νόημαα της υπόθεσης . Πράγμα που για να το ανακαλύψουμεε χρειάζεταιαι κάτι παραπάνω από  <<ανάπαυση>> στον καναπέ και ακατάπαυστο βομβαρδισμό από τα ΜΜΕ . Χρειάζεται προβληματισμό και αναζήτηση εκεί που οι περισσότεροι σταματούν και απλά αποδέχονται τη δεδομένη κατάσταση χωρίς καμία μα καμία αντίσταση .
  Τίποτα δεν είναι εύκολο και δεδομένο . Όλα είναι σχετικά και ταυτόχρονα άσχετα . Όλα είναι σύνθετα και ταυτόχρονα απλά . Όλα είναι λευκά και ταυτόχρονα μαύρα . Όλα είναι όλα , και ταυτόχρονα τίποτα.....

 WeirdP.

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

"Πόσο κοστίζουν τα Χριστούγεννα??"


  Τα Χριστούγεννα είναι πολύ κοντά . Ο κόσμος έχει αρχίσει να στολίζει τα σπίτια του και τα Χριστουγεννιάτικα είδη έχουν πάρει θέση στα ράφια των καταστημάτων περιμένοντας τους καταναλωτές να τα αγοράσουν . Το αίσθημα της χαράς είναι ευρέως μεταδιδόμενο και το χαμόγελο δεν λείπει από κανένα πρόσωπο . Ή μήπως λείπει ; Αν σκεφτούμε τι είναι αυτό που πραγματικά φέρνει τη χαρά εκείνες τις ημέρες και ενώνει τους ανθρώπους δεν έχει καμία σχέση με όλα όσα εμείς έχουμε συνδέσει με τα Χριστούγεννα . Έχει γίνει και αυτή άλλη μια εμπορική γιορτή . Κανείς δεν μπαίνει πλέον στη διαδικασία να αναλύσει την ετυμολογία της λέξης , και να την γιορτάσει με την πραγματική και πρωταρχική της σημασία . Είναι λάθος αυτό το μήνυμα που περνιέται στα παιδιά . Χριστούγεννα δεν είναι τα δώρα που παίρνει κανείς ούτε τα χρήματα που μαζεύει απ' το ψάλσιμο των καλάντων . Βγάζοντας μια φωτογραφία με τον <<Άγιο Βασίλη>> δεν σημαίνει πως κατανοήσαμε πλήρως και δεχθήκαμε μέσα μας το πνεύμα των ημερών ούτε πως η χαρά που νιώθουμε εκείνη τη στιγμή θα διαρκέσει για πάντα .  
Την ώρα που κάποιοι κάθονται στο γιορτινό τους τραπέζι έτοιμοι να φάνε , άλλοι εκείνη τη στιγμή κρυώνουν , πεινούν ακόμα και πεθαίνουν . Αυτό είναι λοιπόν το σωστό ; Οι μισοί να γιορτάζουν πλουσιοπάροχα και οι άλλοι μισοί να υποφέρουν ; Ας μην μπερδεύουμε όμως τα πράγματα . Πολλές φορές οι ρόλοι αντιστρέφονται όσον αφορά την καρδιά και την ψυχή του καθενός . Η καρδιά ενός φτωχού πολλές φορές μπορεί να είναι πιο πλούσια από αυτή του πλούσιου . Κι όταν λέω πλούσια εννοώ σε όμορφα συναισθήματα για τους άλλους . Η ευτυχία δεν συνδυάζεται πάντα με τα πλούτη . Όσο μεγάλο κι αν είναι το δέντρο κάποιου και όσο λαμπερές κι αν είναι οι μπάλες που το στολίζουν ,αν η καρδιά του είναι άδεια από αγάπη  , καμιά φωτιά δεν θα μπορέσει να τον ζεστάνει .  Μην μαθαίνετε τα παιδιά σας οι μόνες τους προσδοκίες από τα Χριστούγεννα να είναι τα χρήματα και τα δώρα που θα πάρουν . Μάθετέ τα να αγαπούν και μέρες σαν κι αυτές όχι μόνο να παίρνουν αλλά να δίνουν . Δεν κηρύττω απλά θέτω ερωτήματα , παρατηρώ και διασταυρώνω απόψεις καταλήγοντας σε συμπεράσματα . Άλλοτε σωστά και άλλοτε λάθος . Μόνο που τότε εγώ αποσύρομαι από τον ρόλο του κριτή και σας αφήνω να σκεφτείτε . Ποιο θέλετε να είναι το μέλλον σας . Ή μάλλον ποιο θέλετε να είναι το μέλλον των παιδιών σας ;
WeirdP.

"Έτσι θα αλλάξει η ζωή!!!???"


Τα όρια γύρω μου στενεύουν και έχω αρχίσει να ανησυχώ . Όχι όμως για όσα γίνονται αυτό το διάστημα αλλά για όσα δεν έχουμε ακόμα αντιμετωπίσει και αναμφίβολα θα αντιμετωπίσουμε . Και δεν μιλάω μόνο για τον τομέα των οικονομικών , μιλάω γενικά για όλα όσα δέχονται και θα συνεχίσουν να δέχονται πίεση με το πέρασμα του χρόνου . Η έκφραση ας πούμε και η ελευθερία του ανθρώπου να αποφασίζει ο ίδιος για τις αλλαγές που γίνονται στην ζωή του έχουν αρχίσει να εκλείπουν μιάς και τα ΜΜΕ τρομοκρατούν με τον χειρότερο τρόπο τους πολίτες και τους αναγκάζουν να μένουν άπραγοι στις αλλαγές που βιώνουν και τον κοινωνικό τους  <<βιασμό>> ή με άλλα λόγια την εξαθλίωση και τον εξευτελισμό τους .
 Η αδράνεια λοιπόν έχει βαθύτερα αίτια , το όλο <<πρόβλημα>> δεν ξεκίνησε τώρα , ούτε είναι κάτι που αφορά μόνο μία συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων . Είναι κάτι γενικό και μας αφορά όλους . Είναι κάτι σαν ιός . Αν και είχαμε προσβληθεί εδώ και καιρό , ήμασταν απλά φορείς . Δεν είχαμε καταλάβει τι πραγματικά συνέβαινε μέχρι που η <<ασθένεια>> μας αυτή άρχισε να εκδηλώνεται και να γίνεται αντιληπτή , μόνο που τότε ήταν πια αργά . Η αφύπνιση ήταν απότομη , και η αντιδράσεις αναπόφευκτες , άσχετα με το αν κάποιοι ακόμη <<κοιμούνται>> . Όμως αυτό είναι άλλο θέμα , άλλο πρόβλημα , και αφορά άλλους .

 Το θέμα όμως είναι ότι η αδράνεια πρέπει να μεταποιηθεί σε ενεργητικότητα , και η απραγία σε πράξεις και όχι απλά λόγια που προσωρινά καθησυχάζουν όλους όσους ψάχνουν ευκαιρία να ξεφεύγουν και να διαλέγουν τα όμορφα λόγια αντί των αληθινών και αυτών που πονάνε μιας και αυτή είναι η αλήθεια . Όμως πίσω από μιά κουκούλα δεν τα κρύβεις όλα . Μην νομίζετε οτί ξεστομίζοντας μιά απειλή ή πετώντας μια μολότοφ όλα θα αλλάξουν . Μην σας ξεγελούν οι προσωρινές ανέσεις και η προσωρινή <<ασφάλεια>> πίσω από μια μάσκα .
  Τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν θα αλλάξει αν ο νους δεν ξυπνήσει και δεν συνεχίσει να αποβλακώνεται μπροστά από μια οθόνη .
Έτσι θα αλλάξει ο κόσμος . Έτσι θα αλλάξει η ζωή .......
WeirdP.

"Περί αλλόκοτων κόσμων"

Τίποτα δεν είναι στο χέρι κανενός . Όλα είναι συνέπειες αυτού που εμείς ονομάζουμε μοίρα . Άλλοι το λένε κάρμα και άλλοι πεπρωμένο . Το θέμα όμως είναι πως ουσιαστικά ξεγελάμε τον εαυτό μας κρύβοντας τα πραγματικά μας συναισθήματα πίσω από την κουρτίνα μιας ψεύτικης αισιοδοξίας και απλά προσαρμόζουμε τις ζωές μας στις συγκεκριμένες συνθήκες .
 Τίποτα όμως δεν αλλάζει . Εμείς παραμένουμε ίδιοι . Αυτό που πραγματικά αλλάζει συνεχώς είναι οι σκηνές , τα πρόσωπα , ο χρόνος . Δύσκολο να παραμείνει κανείς ακλόνητος μπροστά σε μια τέτοια οχλοβοή , σε μία τέτοια θύελα . Όλα κινούνται τόσο γρήγορα , τόσο απρόσμενα . Οι ταμπέλες χάνονται από τους δρόμους κι εμείς βρισκόμαστε σε μια άδεια διασταύρωση προσπαθώντας να διαλέξουμε τον <<σωστό>> δρόμο . Συνήθως διαλέγουμε με τα μάτια κλειστ
ά , δηλαδή με τον πιό ανώδυνο τρόπο . Όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο , όλα είναι επιρρεασμένα από κάπου . Όπως κι εμείς άλλωστε . Κι ας υποδυόμαστε τους ανεξάρτητους .
 Όλα λοιπόν είναι συνέπειες , αιτίες κι αφορμές που σχηματίζουν μια μεγάλη αλυσίδα που ξεκινάει από την αρχή του κόσμου και φτάνει μέχρι και το τέλος του . Αυτός ο αλλόκοτος κόσμος που συνεχώς αλλάζει , παρασύρει τους πάντες και τα πάντα σε μιά καταιγίδα , που βομβαρδίζεται συνεχώς από
καινούργιες ιδέες και ιδανικά που με τη σειρά τους επιρρεάζουν κι αυτά την εξέλιξη των ανθρώπων και ιδιαίτερα των πραγμάτων . Κι αυτά όμως εμείς οι άνθρωποι τα δημιουργούμε , εμείς τα προωθούμε κι εμείς τα αποδοκιμάζουμε . Ίσως φταίχτης να είναι ο ίδιος ο άνθρωπος . Δεν το αποκλείω ούτε όμως θεωρώ το θέμα λήξαν .Έτσι λοιπόν αφήνω ανοιχτά τα ενδεχόμενα και σας ρωτώ . Μήπως τελικά ο φταίχτης είμαστε εμείς ???
WeirdP.

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

''Οι νότες δεν ανήκουν μόνο στους ιππότες"


 Όπως στη μουσική υπάρχουν πολλά είδη για να διαλέξεις να ακούσεις , έτσι και στη ζωή προσπαθείς να βρείς τί είναι αυτό που σου ταιριάζει και σε εκφράζει περισσότερο . Κάποιοι λένε πως το μπλουζ ε'ιναι για τους συναισθηματικούς , η τζαζ για τους λάτρεις της ζωής και η ροκ για τους <<συνοφρυωμένους>> . Εγώ όμως αναρρωτιέμαι αν όντως ισχύουν όλα αυτά ή αν είναι απλά <<ταμπέλες που δώθηκαν από κάποιους σε στιγμές επιπολαιότητας με μοναδικό κρητήριο αυτό που φαίνεται και όχι την πραγματική ουσία . Κι αυτό γιατί ένας ροκας είναι αυτός που γράφει τα πιό σκληρά και ταυτόχρομα τρυφερά και ερωτικά τραγούδια κι ένας λάτρης της κλασσικής μουσικής είναι αυτός που καθώς ακούει τους ήρεμους ρυθμούς της , βάζει στο νού του επαναστάσεις και αιματοχυσίες . Οι νότες δεν ανήκουν μόνο στους ιππότες γιαυτό και τιποτα δεν είναι απόλυτο σ'αυτή τη ζωή .
Αν μου ζητούσαν να σκιαγραφήσω τον εαυτό μου με φόντο ένα πεντάγραμμο , οι σελίδες του θα γέμιζαν , και δεν θα μπορούσε κανείς να βγάλει συμπέρασμα για το τι γράφει . Όλα μπερδεμένα , όλα ανακατεμένα , όπως κι εγώ . Δεν τολμώ να παίξω τις συγκεκριμένες μελωδίες . Αφήνω τους άλλους να δούν και να ανακαλύψουν ποιά πραγματικά είμαι  πατώντας ένα ένα τα πλήκτρα του πιάνου .
  Πίσω από κάθε στοίχο κρύβονται λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ και πίσω από κάθε μελωδία κρύβεται και μια ιστορία αγάπης . Ο καθένας προσπαθεί να δώσει μιά δική του ερμηνεία για τα πράγματα , ακόμα και για την αγάπη . Ποιός όμως γνωρίζει τί είναι σωστό και τι λάθος όσον αφορά τα συναισθήματα και ιδιαίτερα αυτό της αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων ; Πίστευα πως δεν θα χρειαζόταν ποτέ να κάνω μια ερώτηση σαν κι αυτή , κι όμως βρίσκομαι εδώ τώρα και ρωτώ : Ποιος έχει λόγο στην αγάπη ; Ποιος αποφασίζει για το καθετί που συμβαίνει μέσα μας χωρίς να μας ρωτήσει , και τι είναι αυτό που ακόμα κι αν θέλουμε να αποφύγουμε κάτι αυτό μας έλκει πάνω του και μας κάνει να το αγαπάμε με όλη μας την καρδιά ;
 Δεν ψάχνω να βρώ απαντήσεις , απλά θέτω ερωτήματα . Κι αυτό γιατί θέλω να ξέρω ότι προσπάθησα . Ότι πάλεψα για να βρω τον ρυθμό και τη μελωδία που μου ταιριάζει . Δεν τον έχω βρεί ακόμα , ούτε πιστεύω ότι θα τον βρώ σύντομα . Προς το παρόν , κάνω μόνο ερωτήσεις .
Όταν βρώ τις δικές μου νότες , δεν θα χρειάζεται πιά να ρωτάω τους άλλους . Οι άλλοι είναι αυτοί που θα ρωτούν , μόνο που εγώ τότε θα πατάω ελεύθερα το Play χωρίς να φοβάμαι πλέον για τις επιλογές μου .
WeirdP.