Κάθε βράδυ προσπαθώ αδειάσω το μυαλό από τα spams που βομβαρδίζουν συνεχώς την καθημερινότητά όλων μας. Κουτσομπολιά, σταρς και lifestyle. Εκπομπές μαγειρικής, όμορφα τοπία, χαρά, δόξα, γλαμουριά και τελειότητα. Όπα.
Ας το πάρουμε από την αρχή. Περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας θα δεις ανθρώπους, έγχρωμους, λευκούς, ψηλούς, κοντούς, πολύ ή λιγότερο έξυπνους, πνευματώδεις, αστείους, συνοφρυωμένους, κακόκεφους, καλόκεφους, με διαφορετικό στυλ, με διαφορετική εικόνα, όμως πουθενά δεν θα δεις όλα αυτά που μας πλασάρουν ως πρότυπα ομορφιάς και ανθρώπου. Κάθε φορά που παρακολουθώ μια εκπομπή στην τηλεόραση νιώθω άσχημα για τον εαυτό μου, το σώμα μου, τα μαλλιά μου, ακόμη και για το χαρακτήρα μου και θέλω να αλλάξω, να μεταμορφωθώ. Αρχίζω λοιπόν και γκουγκλάρω δίαιτες, χτενίσματα, γυμναστική, σαβουάρ βίβρ και όλα τα σιναφί. Μέρες πολλές παλεύοντας με δεκαλόγους και συμβουλές, τραβήγματα από τις ασκήσεις για γρήγορο αδυνάτισμα στέρηση, δίαιτα και μελαγχολία κι ύστερα, πέφτω πάνω σε κάτι αρετουσάριστες φωτογραφίες κάποιων ανθρώπων που υποτίθεται πως προσωποποιούν την τελειότητα. Κάτι τέτοιες στιγμές νιώθω την νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά μου να αδειάζει και να συρρικνώνεται σαν γεμάτο μπαλόνι που ξεφουσκώνει απότομα. Κενό κι ύστερα αρχίζουν οι ερωτήσεις.
Ποιο είναι άραγε το τέλειο; Αναρωτιέμαι ξανά και ξανά. Πόσο αγαπούσα τις κούκλες μικρή και τώρα πόσο τις μισώ. Όχι εκείνες, αλλά όλα εκείνα τα αρρωστημένα πρότυπα που μας κατακλύζουν από παιδιά και μας κάνουν να μισούμε τον εαυτό μας και την εικόνα μας. Τα παιχνίδια, τα παιδικά, τις εκπομπές, τα περιοδικά, τις εφημερίδες, τις φωτογραφίες. Όλα. Κι ύστερα άρθρα με τιπς για να ενισχύσεις την αυτοπεποίθησή σου, ως ένθετο μαζί με το τεύχος με τις πιο κορυφαίες και πιο επιτυχημένες και όμορφες γυναίκες του κόσμου. Σκέτη ειρωνεία.. Ζουν από τα χρήματά μας και παρ' όλα αυτά συνεχίζουν να μην εκτιμούν την αξία μας και την προσφορά μας σε αυτόν τον κόσμο ως μητέρες, αδελφές, σύντροφοι, φίλοι, σύζυγοι, επιστήμονες, νοικοκυρές, επαγγελματίες, αγωνίστριες. Ίσως αντί να αλλάξουμε τον εαυτό μας θα έπρεπε να αλλάξουμε κανάλι, ή πολύ απλά να πάψουμε να ακούμε και να βλέπουμε όλες αυτές τις φανφάρες. Γιατί όπως και να ο κάνουμε ήταν ωραία τα χρόνια που τα παιδιά έπαιζαν με κουκλόπανα, τότε που σκοπός ήταν να γίνεις άνθρωπος με πλούσιο είναι κι όχι κενός με όμορφο περιτύλιγμα.
WeirdP
