Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

το κενό

Τα φωτα σβηνουν κι η αυλαια πεφτει εμπρος σου
μια ακόμ' ανάμνηση ξυπνά πίσω απ της σκεψης σου το φως
ακόμη ψάχνεις στα χαρτια για τον αιώνιο εχθρό σου
κι ας ξερεις καταβάθως πως εκείνος ειν ο ίδιος σου ο εαυτος

κάτι σε πνίγει στων βασιλικών φλεβών τους το γαλάζιο πύoν
η υποκρισια του κουτιού σκοτώνει και τα λιγοστά κύτταρα λογικής τους
δεν είσαι τίποτα γιαυτούς μόνο μια μηχανη γέλοντος και δακρύων
μαυρoς καθρεπτης για να αντικατοπτρίζεις τέλεια την ψυχή τους

Γυμνός ο κόσμος από συναισθήματα και ήθος
παίζει, κι ας ξέρει πως απ τη φωτια στο τελος θα καει
αγνώμων από επιλογή μα από τύχη μύθος
σε μια ιστορία επιμελώς καλογραμμένη κτήμα ες αεί

Τα φώτα σβήνουν κι η αυλαία πέφτει εμπρός σου
μια ακόμη ανάμνηση ξυπνά πίσω απ του μίσους το εγω
ακόμα ψάχνεις στα χαρτιά για τον αιώνιο εχθρό σου
κι ας ξερεις μέσα σου βαθειά πως η ψυχή σου κολυμπαει σ' έν' απέραντο κενό




















 κι η ψυχη ευφραίνετ'
παλευει άγρια το σκοτάδι πίσω απ την κουρτίνα






















τα χερια αδειασαν πια απο χειροκροτηματα και

























μια παρασταση ακομα εφτασε στο τελος
τωρα μπορεις τη μασκα σου να βγαλεις και να εισ' ο εαυτο σου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου