"Το πολύ μεγάλο μας τσίρκο"...

  Δεν έχω καταλάβει ακόμη τι έχει συμβεί τον τελευταίο καιρό. Είναι σαν ο κόσμος του 21ου αιώνα να έβαλε τη νοημοσύνη του μέσα σε μια χρονομηχανή και να την πήγε πίσω στην εποχή των σπηλαίων. Είναι δυνατόν εν έτει 2014 να καταρρίπτονται αεροπλάνα, να γίνονται πόλεμοι και να σκοτώνεται τόσος κόσμος, να καταπατώνται συνεχώς τα ανθρώπινα δικαιώματα; Κι όμως, όσο εμείς οι "καταπιεσμένοι" Έλληνες πίνουμε το καφεδάκι μας στα στενά του Θησείου, κάπου εκεί έξω μικρά παιδιά και όχι μόνο πέφτουν θύματα βιασμού, ακρωτηριασμού, δολοφονίας, στερούνται τα δικαιώματα στην παιδεία, την υγεία, την παιδική ηλικία και είναι αναγκασμένα να βιώνουν από πρώτο χέρι το δράμα του αμάχου. Και το πιο αστείο σημείο της όλης υπόθεσης είναι ότι κανένας από εκείνους που πολεμούν δεν πολεμά ουσιαστικά για τα δικά του συμφέροντα και για να καλυτερέψει η ζωή του λαού του. Όλοι μπαίνουν σε μια συλλογική διαδικασία, φυσικά χωρίς τη θέλησή τους, κατά την οποία πείθονται πως μόνο μέσα από τον πόλεμο θα καταφέρουν να ευημερήσουν, πράγμα που φυσικά δεν στέκει, όποια οπτική κι αν εξετάσουμε. Εκείνοι λοιπόν οι αντάρτες, τα γυναικόπαιδα, οι γέροι, οι γριές, οι στρατιώτες, οι "τρομοκράτες", έχουν την ατυχία να ζουν πάνω από πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου κι αυτό τους καθιστά "κακούς" ανθρώπους που πρέπει να τους σκοτώσουν οι "καλοί" άνθρωποι που ξέρουν να διαχειρίζονται τα πλούτη χωρίς τα μυαλά τους να παίρνουν αέρα. Είναι πραγματικά άρρωστο να επιστρατεύονται άνθρωποι που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης για να πολεμήσουν για το πετρέλαιο που τους ανήκει δικαιωματικά μα δεν φτάνει ούτε ένα ευρώ από την πώλησή του και την εκμετάλλευσή του στις τσέπες τους. Όλα εκείνα τα τριτοκοσμικά πλάσματα, είναι ικανά μόνο να τους εγκρίνουν δάνεια οι "ανώτερες" δυνάμεις του κόσμου και μετά να αγοράζουν την εργασία τους προς ένα πιάτο φαΐ (και πολύ τους είναι).  

  Όσο και να ακούγονται λοιπόν παράλογα ή υπερβολικά αυτά που ανέφερα παραπάνω, αποτελούν την σκληρή και πικρή πραγματικότητα. Ναι, γίνονται ακόμη λιθοβολισμοί σε κορίτσια που απλώς ζητούν να μορφωθούν και να ενημερωθούν για το τι συμβαίνει στον κόσμο, γίνονται ακόμη κλειτοριδεκτομές σε κορίτσια και τους στερείται για πάντα η ικανότητα της απόλαυσης του έρωτα, γίνονται ακόμη διωγμοί και συλλήψεις αυθαίρετα, υπάρχει ακόμη θρησκευτική αστυνομία που διώκει ότι θεωρεί ανήθικο και προσβλητικό, υπάρχει ακόμη εμπόριο λευκής σαρκός, υπάρχει ακόμη εμπόριο οργάνων, υπάρχει ακόμη διαχωρισμός ανάμεσα στη γυναίκα και τον άνδρα ή τον άνδρα και τη γυναίκα αν θέλετε. Όλα αυτά συμβαίνουν δίπλα μας και η Αμερική και η Ευρώπη σοκαρισμένες και οι δύο, υπογράφουν διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ οι ίδιοι τα καταπατούν σε βάρος των αμάχων φυσικά και των τριτοκοσμικών, οι οποίοι δεν τα χρειάζονται τα δικαιώματα καταπώς φαίνεται διότι έχουν για "προστάτες" τις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου. Κι όταν έχεις προστάτες, τι να τις κάνεις τις διεθνείς συμβάσεις; 

  Μπορεί να λέμε πολλά για το διαλυμένο πολιτικό σύστημα που έχει η χώρα μας, μπορεί να αγανακτούμε με την οικονομική κατάστασή της, μπορεί να τη βρίζουμε, να την υποτιμάμε, να την κατηγορούμε για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, έχουμε όμως την ευλογία να ξυπνάμε το πρωί από τον ήχο του ξυπνητηριού και όχι από τη βόμβα που έπεσε στο σπίτι μας και ακρωτηρίασε το παιδί μας. Η Ελευθερία μας, είναι κάτι το ανεκτίμητο όταν δίπλα μας οι άντρες του πολέμου κοιτούν τις οικογένειές τους, σαν κάτι να τους λέει πως δεν θα τις ξαναδούν. Έλληνα, άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα τι συμβαίνει γύρω σου κι εσύ Ευρωπαίε κι εσύ Αμερικάνε κι εσύ Άνθρωπε. Ζούμε σε μια εποχή που όλα εξελίσσονται ραγδαία, μα οι άνθρωποι πολεμούν ακόμα. Ρώτα τον εαυτό σου, γιατί πολεμάμε ενώ έχουμε τα πάντα; Ίσως ο άνθρωπος να μην είναι μόνο ζώο λογικόν αλλά και ζώον παράλογο γιατί σε όλη μου τη ζωή, μονάχα ζώα έχω δει να κατασπαράζουν τα παιδιά τους έστω για να τραφούν. Αυτό είναι και το πιο οδυνηρό, πείτε μου, γιατί αλήθεια ντρέπομαι για τη φύση μου ως άνθρωπος, εμείς οι έλλογοι και οι πολιτισμένοι, τι δικαιολογία έχουμε; 

WeirdP.