Ενστερνίζομαι Άρα...Υπάρχω..;

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα την άποψή του . Το δημοκρατικό πολίτευμα και οι θεσμοί πάνω στους οποίους εδραιώνεται φύσει-θέσει , ελευθερία του λόγου , ισηγορία παρρησία , αποτελεί το ζυγωτό κύτταρο θεμελιωδών νόμων και εκφράσεων . Με αφετηρία την Αθήνα του 5ου αι. π.Χ θα ανατρέξουμε στα όσα σήμερα θεωρούμε δεδομένα και απόλυτα σε σχέση με τον έξω κόσμο . Με βάση τη λογική , η συλλογιστική μας δεν περιορίζεται μόνο στην Εκκλησία του δήμου αλλά καί στην Ελλάδα του σήμερα με μια μορφή εμμέσου Δημοκρατίας , η οποία , σύμφωνα πάντα με τη δική μου κρίση , δεν ανταποκρίνεται αναλόγως , ή , για να το θέσω καλύτερα , απέχει πολύ από την αρχική της μορφή , δίνοντας στον Έλληνα του 2014 την εικόνα μιας Δημοκρατίας λίγο έως πολύ άδικης σε διάφορα ζητήματα , εθνικά και μή .
Πέρα όμως από τις γενικότητες και τις αφηρημένες έννοιες που , λίγο πολύ , όλους μας "βασανίζουν" , ας αναρρωτηθούμε σοβαρά και υπεύθυνα για το τι είναι ελευθερία και τι Δημοκρατία σε μια κοινωνία .
Ελευθερία λένε πως είναι η δυνατότητα να κάνεις οτιδήποτε θέλεις , να λες οτιδήποτε θέλεις , να φοράς οτιδήποτε θέλεις , να γράφεις , να διαβάζεις , να ασχολείσαι με οτιδήποτε . Έτσι απλά . Χωρίς καμιά συνέπεια . Ευτυχώς ή δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει πουθενά . Η αιτία ; Λογικότατη . Όταν ο ίδιος ο άνθρωπος απαιτεί σεβασμό , πρώτα από τον ίδιο του τον εαυτό και ύστερα από τους άλλους , πως μπορεί να απαιτεί από τους άλλους ανθρώπους να μην λαμβάνουν υπ' όψιν τους τη συμπεριφορά τους , με λίγα λόγια να αδιαφορούν . Η αδιαφορία , ίσως για κάποιους ανθρώπους να μοιάζει με τη γη της επαγγελίας , θεωρητικά πάντα , γιατί στην πράξη πάντα τα πράγματα είναι διαφορετικά . Φαινομενικά λοιπόν , η φερόμενη ως και σε ακραίες διαστάσεις ανεκτική κοινωνία , μιλά για ελευθερία πράξεων και συμπεριφοράς ιδιαίτερα "χαλαρής" . Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω πως η κοινωνία μας ήδη έχει εμβολιαστεί κατά κάποιο τρόπο με μια δόση χαλαρότητας , όμως εδώ μιλάμε καθαρά για ανευθυνότητα . Είναι φανερό λοιπόν το πως οι έννοιες διαστρεβλώνονται και αλλιώνονται με αποτέλεσμα η σημερινή κοινωνία και οι τωρινοί αλλά και οι αυριανοί πολίτες , να ενστερνίζονται ιδεολογίες και ιδανικά , που στην ουσία ούτε γνωρίζουν , αλλά ούτε πραγματοποιείται καμία κινητοποίηση για να τα γνωρίσουν . Στην ουσία δηλαδή γίνεται μια ανακύκλωση ιδεών και πιστεύω , έτσι που αντί να εξελίσσονται και να εμπλουτίζονται με νέες ιδέες και νέες προοπτικές , λιμνάζουν και σέρνουν από πίσω τους τη μυρωδιά της ναφθαλίνης .
Ότι και να λέμε όμως περί Δημοκρατίας , ελευθερίας , όση κριτική και να κάνουμε , δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε να πετύχει η Δημοκρατία του 5ου αιώνα στην πραγματικότητα του 21ου αιώνα . Ούτε θεωρητικά αλλά ούτε και πρακτικά . Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να την αφήσουμε να νεκρώσει . Μέσα στο DNA του νέου , υπάρχει το παλιό , μέσα στο DNA του πρωτοποριακού , υπάρχει το παλιομοδίτικο και το συνηθισμένο . Όπως και να το κάνουμε . Εκείνο που πρέπει να κάνουμε εμείς , είναι να μην καταπίνουμε την τροφή μας αμάσητη , να γνωρίσουμε πριν κρίνουμε και να είμαστε αυθεντικοί . Ιδιαίτερα το τελευταίο το χρωστάμε στην κοινωνία μας . Λέμε πως η υποκρισία είναι ένα καρκίνωμα μέσα σε αυτόν το ζωντανό οργανισμό , όμως κανείς δε λέει πως το καρκίνωμα αυτό το δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι όταν χάνουμε την αυθεντικότητά μας και δεχόμαστε τα πάντα αμάσητα .
Πρέπει να προβληματιζόμαστε , να ζούμε , να προβληματιζόμαστε το λέω και το ξαναλέω . Και θα το ξαναπώ . Ενστερνίζομαι δεν σημαίνει υιοθετώ ιδέες χωρίς να ψάχνομαι και να σκέφτομαι , σημαίνει προβληματίζομαι , αναζητώ , ζώ .
Άρα ; Υπάρχω !!!
WeirdP.