Η κοινωνία που αποτελείται από επαναστάτες νέους , που το πρωί βρίζουν και απειλούν ότι θα εγκαταλείψουν την χώρα μας λόγω του προβλήματος της ανεργίας , και το βράδυ πίνουν ποτά στα γνωστά στέκια της πόλης . ;Iσως βέβαια αυτό να εκφράζει ένα είδος επανάστασης . Μια επανάσταση κόντρα στις δυνάμεις που θέλουν τον νέο απελπισμένο , άπρακτο και λίγο . Έχει σκεφτεί ποτέ κάποιος απ' αυτούς όμως , πως με αυτή τους την συμπεριφορά γίνονται όντως λίγοι ;
Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από την αρχή . Οι περισσότεροι από τους σημερινούς 25άρηδες , είναι από εκείνα τα παιδιά , που κατά την παιδική τους ηλικία , είχαν αν όχι τα πάντα , πλέονα των αναγκαίων . Δηλαδή , είχαν ζήσει <<στο πετσί τους>> , όπως λέμε , τον υπερκαταναλωτισμό . Αρχίζοντας από τα είδη πρώτης ανάγκης , και καταλήγοντας σε τελείως άχρηστα πράγματα . Δεν είναι όμως το φταίξιμο δικό τους . Εκείνοι που πραγματικά ευθύνονται είναι οι γονείς τους , οι οποίοι , όντες παιδιά της ακριβώς αντίθετης κοινωνίας , που ακόμα και τα απαραίτητα ήταν δυσεύρετα , με τον φόβο μήπως στερήσουν τίποτα από τα παιδιά τους , τους παρείχαν όλο και περισσότερα με αποτέλεσμα , αντί να είναι πλήρεις , να θέλουν κι άλλα .
Κι έτσι τα χρόνια πέρασαν , και βρίσκονται σήμερα εδώ στην Ελλάδα της τρόικας και του μνημονίου . Μη έχοντας χρήματα , αλλά επίσης , μη μπορώντας να καλύψουν τις αμέτρητες ανάγκες , που δημιουργήθηκαν με την πάροδο του χρόνου . Με λίγα λόγια , οι βολεμένοι ξεβολεύτηκαν απροειδοποίητα , και έσφιξαν το ζωνάρι τους απότομα , όπως λέει κι ο λαός , προκαλώντας ασφυξία μέχρι και στον ίδιο τους τον εαυτό .
Όμως όπως έχω διαπιστώσει , δεν βλέπω κάποια μαζική αλλαγή . Κι αυτό πραγματικά με προβληματίζει . Μπορώ να καταλάβω τη δυσκολία να ξεσυνηθίσει κανείς από άνετη ζωή , όμως , δεν μπορώ να καταλάβω , γιατί δεν μετατρέπουν τον εγωισμό που τους κατακλύζει , σε ζήλο για να δημιουργήσουν μια νέα κοινωνία ανεξάρτητη από τις μεγάλες δυνάμεις , και ικανή να αντεπεξέλθει σε όποια δυσκολία συναντήσει .
Αυτούς τους νέους λοιπόν θέλω να τους βλέπω στα έδρανα και στις πλατείες , να διεκδικούν τα δικαιώματά τους . Από αυτούς θέλω να παραδειγματίζομαι και να εμπνέομαι . Να νιώθω υπόχρεη που παλεύουν για το δικό μου μέλλον . Γι αυτούς τους νέους θέλω να γράφω.......... Να κάνω νόμους τα συνθήματα τους........και εικονίσματα τις μάχες τους.....Αυτή είναι η κοινωνία στην οποία θέλω να ζω.......δίπλα σε ανθρώπους που ξέρουν τί θα πεί επανάσταση και δίνουν νόημα σε καθετί που την εκφράζει.........
Παναγιώτα Κ.
Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από την αρχή . Οι περισσότεροι από τους σημερινούς 25άρηδες , είναι από εκείνα τα παιδιά , που κατά την παιδική τους ηλικία , είχαν αν όχι τα πάντα , πλέονα των αναγκαίων . Δηλαδή , είχαν ζήσει <<στο πετσί τους>> , όπως λέμε , τον υπερκαταναλωτισμό . Αρχίζοντας από τα είδη πρώτης ανάγκης , και καταλήγοντας σε τελείως άχρηστα πράγματα . Δεν είναι όμως το φταίξιμο δικό τους . Εκείνοι που πραγματικά ευθύνονται είναι οι γονείς τους , οι οποίοι , όντες παιδιά της ακριβώς αντίθετης κοινωνίας , που ακόμα και τα απαραίτητα ήταν δυσεύρετα , με τον φόβο μήπως στερήσουν τίποτα από τα παιδιά τους , τους παρείχαν όλο και περισσότερα με αποτέλεσμα , αντί να είναι πλήρεις , να θέλουν κι άλλα .
Κι έτσι τα χρόνια πέρασαν , και βρίσκονται σήμερα εδώ στην Ελλάδα της τρόικας και του μνημονίου . Μη έχοντας χρήματα , αλλά επίσης , μη μπορώντας να καλύψουν τις αμέτρητες ανάγκες , που δημιουργήθηκαν με την πάροδο του χρόνου . Με λίγα λόγια , οι βολεμένοι ξεβολεύτηκαν απροειδοποίητα , και έσφιξαν το ζωνάρι τους απότομα , όπως λέει κι ο λαός , προκαλώντας ασφυξία μέχρι και στον ίδιο τους τον εαυτό .
Όμως όπως έχω διαπιστώσει , δεν βλέπω κάποια μαζική αλλαγή . Κι αυτό πραγματικά με προβληματίζει . Μπορώ να καταλάβω τη δυσκολία να ξεσυνηθίσει κανείς από άνετη ζωή , όμως , δεν μπορώ να καταλάβω , γιατί δεν μετατρέπουν τον εγωισμό που τους κατακλύζει , σε ζήλο για να δημιουργήσουν μια νέα κοινωνία ανεξάρτητη από τις μεγάλες δυνάμεις , και ικανή να αντεπεξέλθει σε όποια δυσκολία συναντήσει .
Αυτούς τους νέους λοιπόν θέλω να τους βλέπω στα έδρανα και στις πλατείες , να διεκδικούν τα δικαιώματά τους . Από αυτούς θέλω να παραδειγματίζομαι και να εμπνέομαι . Να νιώθω υπόχρεη που παλεύουν για το δικό μου μέλλον . Γι αυτούς τους νέους θέλω να γράφω.......... Να κάνω νόμους τα συνθήματα τους........και εικονίσματα τις μάχες τους.....Αυτή είναι η κοινωνία στην οποία θέλω να ζω.......δίπλα σε ανθρώπους που ξέρουν τί θα πεί επανάσταση και δίνουν νόημα σε καθετί που την εκφράζει.........
Παναγιώτα Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου