Στα Χνάρια Μιας Πυθίας....

 Πολλές φορές αυτά που λέμε δεν είναι ούτε το 10% από όσα θέλουμε πραγματικά να πούμε . Βλέπουμε τα πάντα με την σκέψη ότι κάτι δεν θα πάει καλά και διστάζουμε να πούμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε . Πολλές φορές είναι καλύτερα να μένουμε σιωπηλοί . Όχι όμως πάντα . Κρύβοντας τα πραγματικά μας συναισθήματα , τα αποτελέσματα θα είναι ακριβώς αντίθετα από αυτά που επιδιώκουμε . Ένα απλό γεια , μια απλή ευχή για καλή χρονιά ίσως κρύβει περισσότερα από όσα φαίνονται .
 Είναι κάτι που δεν κατάφερα ποτέ να κάνω . Πάντα έκρυβα τα συναισθήματα πίσω από διφορούμενα λόγια που αν και κατά ένα μέρος είναι ασφαλή σιγά σιγά κουράζουν και δίνουν ένα όχι και τόσο αίσιο τέλος στην όλη υπόθεση . Ο φόβος μας κρατά μακριά από τις <<κορυφές>> που θέλουμε να κατακτήσουμε και μένουμε με το δάκρυ έτοιμο να κυλίσει στα μάτια ατενίζοντας όνειρα που σιγά σιγά χάνονται στην ομίχλη . Κανείς δεν θα ήθελε κατάληξη σαν κι αυτή στο δικό του όνειρο .
 Κρύβοντας τα πάντα όμως πίσω από υποτιθέμενα μίση και αντιπάθειες χάνουμε πολύτιμο χρόνο και αντί να απολαμβάνουμε αυτό που ήδη υπάρχει , αποικοδομούμε κάθε στήριγμα που είχαμε βάλει μέχρι τώρα και τα πάντα καταρρέουν . Ας αφήσουμε λοιπόν τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους και ας μην απομονώνουμε τα πάντα απ τον κόσμο . Ίσως είναι καλύτερα να μοιραζόμαστε αυτά που νιώθουμε και να δεχόμαστε τις συνέπειες που θα μας αποφέρουν . Η ζωή εκτός από αλλόκοτη είναι και μικρή , γιαυτό δεν πρέπει να τη σπαταλάμε επιμένοντας σε ανέφικτους από κάθε άποψη στόχους . Είναι μια ευκαιρία να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας και να ανακαλύψουμε αλήθειες που μόνο οι τολμηροί ανακαλύπτουν . Αλήθειες που αξίζουν να λέγονται αληθειες . Κι όχι λόγια μιας ναρκομένης Πυθίας που μοιράζει χρησμούς δίχως πραγματικό νόημα .
WeirdP.