ΜΙΑ ΥΠΕΡΒΟΛΗ....ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ....

Τα τελευταία 2-3 χρόνια , έχω παρατηρήσει πως πολλοί άνθρωποι στρέφονται στα πράγματα παλιάς τεχνολογίας και άρχισα να αναρωτιέμαι , τί είναι αυτό που τους κάνει να <<αψηφούν>> κάθε τι καινούριο που είναι πολλά υποσχόμενο και έχει αμέτρητες δυνατότητες σε κάτι τόσο απλό και λιγάκι ας πούμε παλιομοδίτικο ;  
 Η ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία και ανάπτυξη ήταν η βάση πάνω στην οποία στηρίχτηκε η αύξηση της τεχνολογίας και των δυνατοτήτων που προσφέρει . Είναι όμως αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε ή αποτελούν απλά υπερβολές τις οποίες πρέπει σιγά σιγά να αποβάλλουμε από τη ζωή μας και να ζούμε με όσα πραγματικά χρειαζόμαστε ; Σε αυτή τη σκέψη έχουν μπεί πολλοί άνθρωποι οι οποίοι , σιγά σιγά έχουν αρχίσει να εκτιμούν όσα παλαιότερα είχαν αψηφήσει και να σκέφτονται με βάση τη λογική για επιβίωση και όχι τη λογική της  βιτρίνας . Βλέποντας αυτό τον πλαστικό κόσμο να καταρρέει πρέπει κανείς να βρεί τη δύναμη να αντισταθεί , και να παλέψει για να διατηρήσει την ταυτότητά του ανέπαφη από τέτοιου είδους υπερβολές . Δεν είναι ένα κινητό αφής που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο ούτε μια μάρκα .
 Η οικονομική κρίση ήταν ένας παράγοντας ο οποίος επηρέασε σε πολύ μεγάλο βαθμό τον τρόπο σκέψης των πολιτών και κατά συνέπεια καταναλωτών . Έτσι ο τρόπος με τον οποίο ο κόσμος ενεργεί είναι πολύ πιό διαφορετικός σε σύγκριση με τα παλιότερα χρόνια . Τότε οι περισσότεροι θεωρούσαν πως το shopping therapy ήταν ένας πολύ ωραίος τρόπος να αξιοποιήσεις τον ελεύθερο χρόνο σου . Τότε , και τονίζω το τότε διότι σήμερα , ακόμα και το window shopping θεωρείται ολίγον τί υπερβολή . Όχι άδικα βέβαια , καθώς , όταν όλοι αγοράζουν 6 και 7 ζευγάρια παπούτσια έναντι του ενός ή των δύο έστω που πραγματικά χρειάζονται , είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά . 
 Όταν όμως τα <<πρότυπα>> ακολουθούν τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής , τότε πρέπει να αρχίσει κανείς να σκέφτεται πως δεν χωράνε όλες οι αλήθειες μέσα στις σελίδες ενός περιοδικού , και πως ούτε τα στημένα χαμόγελα που βλέπουμε παντού , αφορούν τη δική μας ζωή . Απλά , αφήνουν κάποια όνειρα να πλέουν στην επιφάνεια . Θεωρώ σωστό κανείς να πλέει σε μια θάλασσα γεμάτη όνειρα , όχι όμως να πνίγεται μέσα τους . 
Με κριτήρια όπως η εξωτερική εμφάνιση , τα παπούτσια και τα ρούχα που φοράει κανείς , οι μόνες φιλίες που θα μπορούσε να δημιουργήσει , είναι με πλαστικές κούκλες , από εκείνες τις όμορφες , με τα τέλεια μαλλιά , με τα υπέροχα ρούχα . Εκείνες τις άψυχες που όλοι θαυμάζουν.....εκείνες που δεν μιλάνε....εκείνες...εκείνες......
 Θα πήγαινες δίπλα τους να κλάψεις όμως.....; Δεν νομίζω....ούτε εγώ θα πήγαινα.....θα πήγαινα σε εκείνο το χαζό που συνέχεια παραπονιέται.....στην αληθινή....στην υπέροχη.....που έχει μια μπακατέλα για κινητό......και ένα τζιν που απεχθάνομαι.............
Παναγιώτα Κ.

Κάποιοι , κάπου κάποτε.....

Έξω από το δικό μας <<κόσμο>> υπάρχουν κι άλλοι , πιό απλοί , ή πιό σύνθετοι . Πέρα από κάθε εγώ , υπάρχει κάποιο άλλο εγώ ενός άλλου ανθρώπου που αγνοούμε την ύπαρξή του . Τόσες γενιές ανθρώπων έχουν περάσει από τη γή , όμως μόνο λίγοι άνθρωποι ξεχώρισαν . Άνθρωποι που δεν είναι απλά ύλη , μα για κάποιους , ζωή , ελπίδα , ελευθερία . Τί είναι αυτό όμως που τους έκανε να ξεχωρίσουν από τους άλλους ανθρώπους ; Η αγάπη τους για τη ζωή και τον κόσμο . Για όλους όσους αγνοούμε και προσπερνούμε σαν εμπόδια που απλά πρέπει να περάσουμε για να φτάσουμε σε μια πηγή . Γιατί όντως υπάρχει μια πηγή , όμως το νερό της είναι το ελιξήριο ;
Σ' έναν κόσμο που τα πράγματα δεν υπακούουν πάντα σε νόμους κι απλώς κινούνται τίποτα δεν είναι στατικό . Ούτε τα πιστεύω , ούτε οι αντιλήψεις . Σε προηγούμενο κείμενο είχα αναφέρει το πώς ένας άνθρωπος φτάνει από το ένα άκρο στο άλλο , χωρίς να συνειδητοποιήσει τις συνέπειες . Πόσο μάλλον τη μεταβολή . Βλέποντας το πώς οι πάντες παρερμηνεύουμε τα γεγονότα , και φτάνουμε σε ακρότητες , μόνο μια αντίσταση σε τέτοιου είδους ενέργειες θα μπορούσε να χαρίσει σε έναν άνθρωπο τον τίτλο του ΉΡΩΑ.... Αξίζει ; Τι πιστεύετε ;

Ακούγοντας τυποποιημένη μουσική , μένοντας σε τυποποιημένα σπίτια , ζώντας μια τυποποιημένη ζωή , πως μπορεί κανείς να περιμένει τη μέρα που θα ελευθερωθεί και θα ξεχωρίσει , αν ο ίδιος φυλακίζει τον εαυτό του μέσα σε τέσσερις τοίχους . Το μυαλό εγκλωβίζεται μέσα σε λίγα τετραγωνικά και οι σκέψεις λιμνάζουν μέσα στο βάλτο που αυτός ο ίδιος έσκαψε . Κι αυτό γιατί η εύκολη λύση είναι η καλύτερη επιλογή , χρόνια τώρα...... Έχουμε μάθει να αδιαφορούμε για πράγματα που πρέπει να ανησυχούμε και θεωρούμε σημαντικά , πράγματα μικρά , ασήμαντα . Όπως εμείς οι ίδιοι δεν θα χαρακτηρίζαμε ήρωα κάποιον που απλά τεμπελιάζει μπροστά από μια τηλεόραση , και εκτοξεύει κατηγορίες σε όλους τους άλλους εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό , έτσι κι εμείς δεν πρέπει να περιμένουμε την αναγνώριση χωρίς να παλέψουμε και χωρίς να ιδρώσουμε προσπαθώντας για το καλύτερο . Όμως υπάρχει χάσμα μεταξύ της απλής και ανιδιοτελούς προσφοράς , με την προσφορά που γίνεται μόνο για να εξυπηρετήσει συμφέροντα .
Με όλες αυτές τις σκέψεις να γυρίζουν μέσα στο κεφάλι μου , έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι για το τι πραγματικά είναι ο άνθρωπος . Ένα ζώο με υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης από τα υπόλοιπα , ή ένα ον που εκτιμά , συμπεριφέρεται σωστά και σέβεται τους γύρω του  ; Άνθρωπος είναι , κάποιος , κάποια . Ένα εκπληκτικό πλάσμα που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα . Γιατί η μαγεία του , είναι η ικανότητα του να κινεί τα πράγματα......
Παναγιώτα Κ.